Wie dacht dat technologische ontwikkelingen de mens zouden bevrijden van arbeid komt bedrogen uit. Algoritmen optimaliseren de arbeidsproductiviteit, zonder oog voor de mensen die het werk doen. Apps en platforms pushen iedereen om de ‘beste’ (lees: meest productieve) versie van zichzelf te worden. In de huidige neoliberale maatschappij zijn we voortdurend aan het werk, denken we aan werk, of voelen we ons schuldig omdat we niet aan het werk zijn. De titel Out of Office refereert aan de overbekende automatische afwezigheidsmelding, maar kan evenzeer worden gelezen als een verwijzing naar hoe ons werk ons volgt, waar we ook gaan of staan. De pandemie bracht de bestaande problemen op de arbeidsmarkt naar boven, en opende voor velen de ogen. Wereldwijd heroverwegen mensen hun prioriteiten in werk en leven. Begrippen als ‘the great resignation’ en ‘quiet quitting’ deden hun intrede.
De kunstenaars in de tentoonstelling reflecteren op hun eigen positie en de veranderende betekenis van werk in onze samenleving. Ze stellen nieuwe ontwikkelingen ter discussie en onderzoeken het subversieve potentieel van conventies zoals de auto-reply, het cv en de achturige werkdag. Een baan vereist niet alleen dat je presteert, maar ook dat je een rol aanneemt waarin je gewenste taken en sociale handelingen uitvoert. Out of Office neemt deze inherente performativiteit – de rol die we spelen wanneer we werken – als uitgangspunt, en onderzoekt mogelijkheden tot verzet en kritiek. Op de moderne werkplek worden niets doen, niet komen opdagen of collegiale steun daden van verzet tegen een systeem waarin winst, efficiëntie en optimalisatie centraal staan. Hoe kan dit verzet worden uitgebreid om aan te zetten tot collectieve actie en solidariteit?
